Pieter Hellinga

Een brede betrokkenheid bij mijn woon- en leefomgeving. Dat drijft mij en houdt me scherp. Als oplettende streekbewoner zie ik kwaliteiten achteruit hollen. Tijdens het symposium ter gelegenheid van het vijftigjarig bestaan van de NMZH was Wouter van Dieren één van de inleiders. Hij bracht het Rapport van de Club van Rome uit 1972(!) in herinnering. De titel Grenzen aan de Groei is helaas nog alarmerend actueel.

Mijn wieg stond in noord-Groningen. Op een boerderij. Mijn leven is een heel andere kant opgegaan. Maar het boerenbedrijf ben ik altijd blijven volgen. Onder andere als voorzitter van Veelzijdig Boerenland (de eerdere koepel voor agrarisch natuurbeheer) en ook van de Proefboerderij in Zegveld. Ik word machteloos van alles wat over boeren wordt uitgestort. Dat kan en moet anders. Ik word weer blij van initiatieven en projecten, zoals die van sommige boeren en die van de Federatie.

Mijn betaalde loopbaan begon bij een adviesburo en leidde daarna naar Rijkswaterstaat, de provincie Zuid-Holland (bij Water en bij Groen), Wetterskip Fryslân en het hoogheemraadschap van Rijnland. Water en Groen kleuren mijn loopbaan. In mijn boeiende tijd bij de Provincie en bij het Hoogheemraadschap heb ik Zuid-Holland goed leren kennen. Met het daarbij behorende netwerk.

Mijn passie voor water beoefen ik ook als molenaar. Op een poldermolen in Zoeterwoude. Daar beleef ik klimaatverandering in de praktijk. En zie ik ook de teloorgang van weidevogels. Hoog tijd voor een omslag in denken. De hoop lijkt vervlogen, dat corona die omslag zou bewerkstelligen. Maar het moet toch. Daarom wil ik in de Raad van Toezicht meedenken over het mobiliseren van verandering.