Blog – Kolencentrales passen niet in transitie naar duurzame energie

28 januari 2016

Blog – Kolencentrales passen niet in transitie naar duurzame energie

Op 27 januari heeft de afdeling bestuursrechtspraak van de Raad van State de bezwaren ongegrond verklaard tegen de in juli 2014 gewijzigde natuurvergunningen voor de kolencentrales van E.On Benelux en GDF Suez Energie Nederland op de Maasvlakte. Dit betekent dat de kolencentrales nu definitief over geldige natuurvergunningen beschikken. Hiermee komt een einde aan een lange periode van procedures en staat niets de exploitatie van de kolencentrales meer in de weg.

Hoe ziet die exploitatie er dan nu uit? GDF Suez (opvolger van Electrabel) heeft aan de Missouriweg op de Maasvlakte in Rotterdam een nieuwe kolencentrale gebouwd met een capaciteit van 750 megawatt. E.On is al sinds 1975 gevestigd op de Maasvlakte en breidt de productie van de bestaande kolencentrale aan de Coloradoweg uit met een extra productie-eenheid van 1.100 megawatt. Zowel E.On als GDF Suez wekken elektriciteit op door kolen en biomassa te verstoken.

Ondanks de uitspraak blijft de NMZH inzetten op de transitie naar duurzame energie. Het openhouden van kolencentrales past daar niet in, dit geldt ook voor de nieuwste centrales. Maar met deze uitspraak komt dat nu nog niet dichterbij. Er ligt een meerderheid in de Tweede Kamer voor sluiting op termijn, uitgesproken in een motie van D66. Maar sluiten gaat ook niet van de een op de andere dag, dus in Rotterdam zetten wij in de tussenliggende periode in om verdere verspilling en verlies tegen te gaan. Wij vinden dat de restwarmte gebruikt moet worden en CO2 uitstoot verder wordt teruggedrongen. Maar de benodigde investeringen mogen geen lock-in veroorzaken waardoor de kolencentrales nog langer dan nodig in bedrijf kunnen blijven. Een moeilijk dilemma. Maar er moet wel wat gaan gebeuren.

Het Rijk en de provincie Zuid-Holland hebben samen met het bedrijfsleven, tegen alle maatschappelijke weerstand in, gezorgd dat de nieuwe kolencentrales er zijn gekomen. Vanaf 2000 was de NMZH bij de eerste idee- en planvorming al tegen de aanleg. Maar de kolencentrales zijn er gekomen en de laatste juridische barrière is nu beslecht. We blijven realistisch en dat betekent dat wij ook nu weer met onze laarzen in de modder moeten staan en mee gaan denken om tot een snelle transitie en drastische vermindering van de CO₂-uitstoot te komen.

Het blijft natuurlijk heel triest dat we als maatschappij eerst veel overheidsgeld hebben gestopt in de aanleg en dat nu moeten gaan stoppen in de transitie en het uiteindelijke sluiten. Stel je nu eens voor dat al dat geld geïnvesteerd was in de transitie naar duurzame energie. Waar had Nederland en Zuid-Holland dan nu gestaan in haar duurzame economische ontwikkeling? Nederland bungelt de laatste jaren steeds vaker onderaan in de Europese lijstjes, tussen landen als Bulgarije, Cyprus en Malta. Ik heb niets tegen die landen maar mis de Nederlandse ambitie enorm. In Nederland willen we toch graag ‘alle ballen in de lucht houden’ en vasthouden aan fossiel. Dit beleid betekent een enorme rem op de duurzame ontwikkeling van Nederland. Een groene economie heeft de toekomst en de gedachte van ‘last men standing’ in een fossiele economie levert aanzienlijke risico’s op. Kijk naar Duitsland en andere landen om ons heen. Die investeren veel meer in duurzame energie en hebben een enorme voorsprong op Nederland. Duitsland heeft recent ook uitgesproken om alle vervuilende bruinkoolcentrales te sluiten.

Mijn voorspelling is: deze nieuwe kolencentrales halen het einde van hun levenscyclus niet.’