Blog: Nog steeds illegale lozingen door Chemours: hoe kan dat?
30 april 2018
Blog: Nog steeds illegale lozingen door Chemours: hoe kan dat? 
Het chemische bedrijf Chemours trekt al jaren flinke aandacht in de media. Niet op een positieve manier, maar door de vele illegale lozingen en incidenten die schadelijk zijn voor mens en natuur. Waar is het ethisch besef van Chemours? En waarom doet de provincie er zo weinig tegen? Af en toe begrijpen wij het niet meer.
Weinig ethisch besef
Of het nu om illegale lozingen gaat van PFOA (C8) en GenX rechtstreeks op de rivier of C8 illegaal via de rioolwaterzuivering, het maakt Chemours niets uit. Voor de duidelijkheid: C8 is een kankerverwekkende stof, die op de Europese lijst staat van zeer zorgwekkende stoffen. Sinds 2012 mag Chemours deze stof niet meer gebruiken. Een aaneenschakeling van illegale lozingen in de afgelopen jaren toont dan ook een beeld van een bedrijf dat niet bepaald uitblinkt in ethisch en integer handelen.
Aangescherpte vergunningen
De vele incidenten waren telkens aanleiding voor meer onderzoek en toezicht. Vergunningen zijn aangescherpt en er is veel onderzoek gedaan in de Dordtse regio naar mogelijke effecten op het milieu en de volksgezondheid. Ook drinkwaterbedrijf Oasen heeft Chemours voor de rechter gedaagd in verband met de langere-termijn-effecten voor de drinkwaterwinning.
Verbazingwekkende meetresultaten
Na het zoveelste incident heeft Rijkswaterstaat in 2017 een meetprogramma [1] opgezet waarin over een periode van drie maanden diverse metingen zijn gedaan naar C8 en GenX. De resultaten blijven ook nu weer verbazen. Bij alle metingen in het effluent van Chemours naar de rioolwaterzuivering is C8 aangetroffen, met een gemiddelde waarde van 1546 nanogram per liter en een maximale waarde van maar liefst 4931 nanogram per liter. Deze cijfers zijn gedeeld met de provincie Zuid-Holland en DCMR.
Onbegrijpelijk
Wat we niet begrijpen is dat de provincie Zuid-Holland pas nu, bijna een jaar na dit onderzoek, aan de bel trekt en Chemours dreigt met het opleggen van een dwangsom voor de illegale lozingen van C8. Wat we daarnaast ook niet begrijpen is dat de provincie daarbij uitgaat van een maximale aangetroffen concentratie van 148 nanogram per liter [2]. Het meetprogramma van Rijkswaterstaat toont een gemiddelde concentratie aan die tienvoudig hoger ligt dan waar de provincie nu op ingrijpt. Natuurlijk goed dat de provincie ingrijpt, maar onze vragen blijven.
Zorgen NMZH over GenX
De provincie heeft vorig jaar, mede naar aanleiding van de incidenten bij Chemours in de afgelopen jaren, haar beleid rondom vergunningverlening, toezicht en handhaving voor de periode 2018-2021 opnieuw vastgelegd. Als NMZH hebben wij een advies uitgebracht op de ontwerpnota. Wij maken ons met name zorgen over de manier waarop de provincie ook in het nieuwe beleid geen aandacht geeft aan de zogenaamde opkomende stoffen zoals GenX.
Advies NMZH niet overgenomen
We hebben de provincie dringend geadviseerd om naast de Zeer Zorgwekkende Stoffen (C8) de zogenaamde opkomende stoffen (GenX) ook in de actualisatietoets mee te nemen. Veel opkomende stoffen worden pas na vele jaren (ongecontroleerde) lozingen als Zeer Zorgwekkende Stoffen geclassificeerd. Het is dus van groot belang dat ook opkomende stoffen standaard meegenomen worden in de actualisatietoets. Uiteindelijk heeft de provincie geen van onze adviezen en aanbevelingen overgenomen.
Moraal van het verhaal
Vergunningverlening, toezicht en handhaving schiet in onze provincie nog steeds ernstig tekort. De provincie geeft bedrijven zoals Chemours veel te veel ruimte om ongestraft door te gaan. Eerder en effectiever ingrijpen is zeer noodzakelijk voor volksgezondheid en milieu.
De vergunningverlening kan nog aan kwaliteit winnen door meer aandacht te geven aan de maatschappelijke belangen en meer afstand te nemen van het primaire bedrijfsbelang. Zeker wanneer moeilijk of nauwelijks afbreekbare stoffen zoals GenX ook nog legaal vergund kunnen worden geloosd via de afvalwaterzuivering en de lucht. Vergunningverlening en handhaving zijn weliswaar gescheiden geregeld, maar de praktijk bij Chemours maakt duidelijk dat we er nog lang niet zijn om effectief te kunnen sturen of ingrijpen.
En wat moeten wij nou met de ondernemingscultuur van een bedrijf zoals Chemours? Weet u een oplossing?
